Reis naar Canada 2011

Ed en Marina Canada 2011

In deze route zullen we het volgende aandoen: Whistler, Kamloops, Wells Gray Provincial park, Jasper, Lake Louise, Banff, Revelstoke, Kelowna, Manning Park, Victoria, Vancouver Island en eindigen weer in Vancouver. We verblijven dan nog 2 nachten in een hotel in Vancouver om de stad te bezoeken. Daarna vliegen we weer naar Toronto om nog een paar dagen bij de kinderen en kleinkinderen te blijven.
Vancouver, er is nu met Nederland een tijdsverschil van 9 uur. We gingen richting Whistler. Daar zijn we met de gondelbaan naar boven gegaan. Halverwege moesten we overstappen en gingen zo’n 3.000 meter hoog. Ook de rolstoel kon goed mee in de gondel. Helemaal boven een prachtig uitzicht over de Whistler en we zaten midden in de sneeuw.
Om ongeveer kwart voor 8 reden we van de prachtig gelegen camping af. Al enkele kilometers voorbij Whistler reden we alweer midden door de natuur. Om koffie te drinken stopten we bij het provinciale natuurpark Nairn Falls. We zaten daar al om 9 uur lekker in het zonnetje.
Rond 12 uur kwamen we aan in Clearwater. Deze plaats is de toegang tot het provinciale park. Hier zijn ook veel campings. Bij de informatie hoorden we dat de campings in het park zelf nog niet vol waren. We hebben toen besloten om in het park te gaan overnachten. Eén van de campings was 65 kilometer het park in. Het park staat bekend om zijn aanwezigheid van beren en om zijn vele watervallen en een waterval die hoger is dan de Niagara waterval. Het eerste stuk van het park was goed te rijden. Later ging het asfalt gedeelte over in een hard zand/grind pad. Toen begon het ook nog hard te regenen en werd de weg wel wat glibberig. De camper ziet er niet meer uit, hij druipt van de modder. Bijna 1 ½ uur later kwamen we aan bij de campsite. Het is midden in het bos, geen elektriciteit etc. Dat is niet erg omdat je in de camper gewoon licht kunt hebben vanuit de accu’s. Registratie moest je zelf doen en het geld in een envelopje doen.. We staan aan een zeer snel stromende rivier op een ruime eigen campsite plaats.
. Helaas is het bijna de hele middag blijven regenen. Het is even droog geweest en zijn we naar het Clearwater Lake gegaan.
Vandaag zijn wij van het uiterste puntje van het park (onze camping) rustig naar het begin van het park gereden, met verschillende stops bij bezienswaardigheden.
De eerste stop was bij Bailey,s Chute. Vanaf de parkeerplaats was het een korte wandeling naar het uitzichtspunt bij de rivier. Met de rolstoel was het af en toe wel moeilijk, omdat het pad steil was. Marina is op de terugweg van het uitzichtspunt een klein stukje achter de rolstoel naar boven gelopen, omdat het niet aan te duwen was. Het was een prachtig uitzicht en de moeite om er te komen was het zeker waard.
De 2e stop was bij Helmcken Falls Viewpoint.. Om daar te komen ging je vanaf de hoofdweg van het park, 5 kilometer naar het uitzichtspunt. Het uitzichtspunt zelf was niet ver van de parkeerplaats af. De waterval van de Murtle River is hier 141 meter hoog. Het zou hoger zijn dan de Niagara waterval en één van de mooiste van Canada. Hij is niet zo breed als de Niagara.
De 3e stop was bij Spahats Falls
We gingen hierna over op Highway 16 en reden zo de provincie Alberta binnen. Het tijdsverschil met Nederland is hier maar 8 uur. Ook is hier het begin van de Rocky Mountains. We reden langs de Mountain Robson, de hoogste berg t.w. 3954 meter hoog. Enige kilometers voor Jasper reden we het nationale park Jasper binnen en moesten hiervoor toegang betalen. Al spoedig zagen we een beer. In Jasper aangekomen vonden we een hele mooie camping. Helemaal gelegen in het nationale park. Het is ook een onderdeel van het NP.. Er was echter geen plek meer met elektriciteit , op zichzelf geeft dat niet omdat de camper gewoon alles aan boord heeft.

Nu langs de Maligne Canyon en het Medicine Lake. Dat laatste meer loopt door de ondergrondse watergangen soms leeg en weer vol.. Onderweg kwamen we twee beren tegen en hebben er één op de foto kunnen zetten
The Icefield Parkway (27 en 28 juni)
Vandaag zijn we van Jasper vertrokken richting Lake Louise. Dat is ruim 230 kilometer. De weg heet : The Icefield Parkway en wordt beschreven als de mooiste weg van de wereld.. Het zijn 2 nationale parken t.w. Jasper National Park en Banff National Park. Beide parken behoren tot het werelderfgoed. Ook in alle reisbeschrijvingen wordt deze weg beschreven als het hoogtepunt van je bezoek aan de Rocky Mountains. Je rijdt tussen, door en over bergen heen. Besneeuwde toppen zie je om je heen, overal prachtige blauwe meren die soms prachtig groen zijn. De weerspiegeling van de bergen in het meer is heel mooi.

Tijdens de 230 kilometers weg, heb je steeds zijpaden om prachtige bergwandelingen of rondwandelingen langs een meer te maken, het kijken naar watervallen of prachtige vergezichten. Sommige uitstapjes zijn voor ons niet mogelijk. Onze 1e stop was na 30 kilometer bij de Athabasca Falls. Hier konden we heel dichtbij de waterval komen. Hij stort hier 12 meter omlaag over kwartsgesteente in een korte, nauwe kloof.
De bedoeling was om vandaag naar Lake Louise te gaan, maar zo’n 50 kilometer daarvoor zagen we een camping bij de Mosquito Creek. De camping was in het bos en met een meer. Het was een camping van het Nationale Park. Ook hier was het zelf plaatsje zoeken, papiertje invullen en geld in een zakje doen. We hadden een prachtige plek. De camping had geen elektriciteit en ook geen water. Er stonden wel 2 hokjes die als plee dienden. (dus geen waterspoeling, direct de grond in) Bij de kampeerplek was wel een vuurkorf. In het midden van de camping lag allemaal hout, wat je kon pakken om bij je plek te branden. We hebben tot bijna half 10 buiten gezeten, met een lekker vuurtje er bij.




Naar Lake Louise en Banff
In 1890 werd door de Canadian Pacific Railroad een hotel gebouwd met de naam Chateau Lake Louise. In 1924 brandde dit hotel af en werd herbouwd. Het is nu een imposant bouwwerk met meer dan 1000 kamers.

Als je een kamer zou hebben met zicht op het meer en de Victoria gletsjer , dan lijkt me dat fantastisch. Op het meer kun je kanoën. Het lijkt me wel koud als je in het water valt, want ook hier bereikt het water een niet hogere temperatuur dan 4 graden. Daarna zijn we naar het Moraine Lake gereden. Hiervoor moesten we 12 kilometer de bergen in. Het bracht ons op een hoogte van plm. 2.000 meter.. We hebben daar een stukje gewandeld.
Vervolgens zijn we op ons gemak naar Banff gereden, waar we 2 nachten zullen verblijven. Ook in Banff zijn het alleen campings van het Nationale Park. We hebben nu wel elektriciteit, water en afvoer maar er is geen internet. Onderweg kwamen we nog een Grizzly beer tegen. Op de foto zie je dat de beer achter gaas zit, maar dat is een afscheiding van de weg en de wilde natuur.
Van Banff naar Revelstoke (Donderdag 30 juni)
Vanmorgen alweer om 8 uur vertrokken naar onze volgende bestemming. We verlaten de Rocky Mountains. We gaan naar Revelstoke over de Trans Canadian Highway. .

1 juli Canada-day

Rond half 3 waren we op de camping in Kelowna. We zijn daarna nog met de camper naar het feestterrein gegaan van Kelowna waar uitbundig de Canada-day gevierd werd. Dit gebeurde in een park die gelegen is aan de rand van het meer. Met moeite konden we onze camper parkeren, vanwege het feest. Het was een bewaakte parkeerplaats die eigenlijk vol was, maar de parkeerwachter (vrijwilliger) zei kom er maar in, “ik ben blind”. Toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen kon hij twee Nederlandse woorden zeggen en of wij een bepaalde familie in Rotterdam kenden. Hij was Amerikaans militair geweest en was gelegerd geweest in Duitsland en had vrienden gemaakt uit Rotterdam.
We zijn het feestgedruis ingegaan. Ondertussen was het weer heel goed geworden, zelfs warm. Het was heel druk. Op verschillende plaatsen speelden een band. De mensen liepen met de Maple Leaf geschilderd op de wang of op de buik of benen, met vlaggen om hen heen, shirts met Canada er op etc. Overal standjes, vergelijkbaar met een kunstmarkt bij ons. Het was echt feest.
Maandag 4 juli
Ook vandaag zijn we met de bus naar Victoria gegaan. Lekker langs het Waterfront gelopen/gekuierd. We merken dat Victoria een hele rustige stad is. Het weer is hier over het algemeen goed en wij treffen het ook zo aan. Het is heerlijk weer en zitten dan ook af en toe op een terrasje. We hebben het imposante parlementsgebouw bezocht. Het is van het parlement van Brits Columbia. Het is een gebouw uit 1898.
Tocht op Vancouvereiland

Vanmorgen vroeg weer vertrokken van de camping in Victoria.

Terwijl je rijdt heb je steeds mooie gezichten over het water heen. Dan kom je uit bij River Jordan. Daarna wordt de weg zeer bochtig, en veel dalen en stijgen, maar het blijft heel mooi. Over zo’n 50 kilometer van dat laatste stuk doe je meer als een uur. Ook komen we op dit stuk de “one line bridges” tegen, die we nog kennen van onze Nieuw Zeeland reis. Uiteindelijk kwamen we uit bij Port Renfrew. Hier hield de weg nr 14 op. We dachten van daaruit via binnenwegen naar Tofino te kunnen rijden. Het begin lukte aardig. Een hele mooie route, maar op een bepaald moment werd het een zandweg. (zacht zand) Dat leek ons voor deze camper toch niet zo geschikt. Dus weer een andere weg gezocht. Uiteindelijk moesten we wel over een niet eerder, door ons, gereden weg, een stuk terug naar de oostkust, waar we in Duncan uitkwamen. Duncan ligt niet zo ver van Victoria af, we hadden ondertussen wel zo’n 250 kilometer gereden.
Naar Tofino (woensdag 6 juli)
Na enige kilometers werden we aangehouden. Ik dacht dat we aangehouden werden wegens een snelheidsovertreding, maar dat was het niet. Men vroeg of wij het park in gingen of er alleen maar door heen gingen naar Tofino.
Aangekomen in Tofino bleek dat de camping die we op het oog hadden vol was. We werden verwezen naar de buren. Die hadden nog wel plaats, maar het was/is niet zo’n goede camping. Er is wel een zwembad bij waarvan we ook gebruik gemaakt hebben. Allebei de campings liggen wel direct aan de oceaan. We zijn dan ook naar het strand gegaan, waar Marina achter de rolstoel nog een stukje op heeft gelopen.

‘s-Avonds nog even Tofina ingegaan (met een busje van het plaatselijk vervoer) om te eten. Morgen gaan we naar Ucluelet. Ook deze plaats ligt aan de Pacific Ocean, wij noemen dit de Grote en Stille Oceaan.

Een dag Ucluelet en terug naar Vancouver. ( 7 en 8 juli)
Vanmorgen vertrokken van de niet zo plezierige camping in Tofino naar Ucluelet. Het is maar zo’n 30 kilometer. Wat opvalt langs de kustweg, en we hadden het al eerder bij andere kustwegen gezien, dat is, dat er borden langs de weg staan met evacuatieroute bij een Tsunami


Ucluelet is een leuk dorp. We vonden het zelfs nog mooier dan Tofino, die meer toeristen trekt. We kwamen op een prachtige camping. We keken uit op de haven van het plaatsje. Het was een schitterend uitzicht.
. Onderweg besloten we om niet in Nanaimo te overnachten, maar de boot te nemen en aan de andere kant een camping te zoeken. We konden mee met de boot van 15.15 uur.

Vancouver.
Vanavond zijn we wezen eten op de “Lookout toren” (in het Harbourcentrum) Het is een soort Euromast, maar 3 x hoger. De lift gaat buiten langs omhoog waardoor je vanuit de lift al uitzicht krijgt. Als je gaat eten, hoef je geen toegang voor de toren te betalen. Het restaurant draait rond. Een magnifiek uitzicht over Vancouver.