Ed en Marina Canada 2011
We verheugen ons er op om onze kinderen en kleinkinderen weer te ontmoeten in Stratford Ont.
Wij vlogen naar Toronto. Rond 12 uur kwamen we daar aan. Heel snel werden wij door de immigration en douane geleidt. Dat is het voordeel van de rolstoel. Bij de uitgang werden we opgewacht door Mirjam. We hoorden daarna een grote schreeuw. Eva en Julia stonden achter een pilaar verscholen. Ons was steeds gezegd dat de kinderen op school zaten. Dus dat was een enorme verrassing. Zo'n 2 uur later kwamen we aan in Stratford. Het was weer goed om bij de kinderen thuis te zijn.
Dinsdag de 14e. 's-morgens met Eva en Julia naar hun school. Mirjam was die ochtend hulpmoeder in de klas van Julia. Wij mochten ook blijven en konden zo een stukje meemaken hoe het hier op school toegaat. Zoals in heel Canada begint de dag met het zingen van het Canadese volkslied. Wat ons opviel dat hier al heel veel aan taalontwikkeling gedaan wordt. Ze leren in deze klas (combinatie groep 1 en 2) al woordjes schrijven en in ieder geval letters herkennen. Er was ook een moment dat ze een boekje konden gaan lezen. Het gaat op een ontspannen wijze, maar er wordt hard gewerkt.. Rond half 11 zijn wij weggegaan. Het was leuk om zo een kijkje te krijgen hoe op deze school gewerkt wordt.
1 opmerking:
Hi Marina,
Wat een leuke kleinkids zijn het toch! En wat zullen jullie ze nu best ook wel missen. Maar het is zoals het is, een yoga-wijsheid. En jullie gaat er altijd goed mee om ... maar toch ... soms?
Wel fijn dat Jeroen ook een leuk gezin heeft, en dichtbij woont. Er dat er Skype is, vast en zeker geweldig! (ik heb me er nog steeds niet in verdiept).
Nog een week en dan is het alweer 2012.
Groetjes
Sylvia
Een reactie posten